آسمانخراش با نمای سنگی، آجری و مسی

بعد از سال ها سردمداری متریال شیشه برای آسمانخراش های شهر نیویورک، معماران این شهر به طراحی نمای آسمانخراش ها با سنگ و سایر متریال های صلب روی آورده اند. Gregg Pasquarelli  از گروه معماری SHoP، که هنر او در پشت دو آسمانخراش با نمای مسی که در سال گذشته در نیویورک تکمیل شده است، نیز نهفته می باشد، معتقد است شیشه به متریالی خیلی عادی برای انتخاب توسط معماران و سازندگان تبدیل شده که خیلی زود هم خسته کننده می شود.

او در مصاحبه با وبسایت خبری معماری Dezeen می گوید: “شیشه های آبی برای نماها مثل لباس نظامی هستند. اگرچه برخی از این نماهای شیشه ای ویژه و خاص می باشند اما بسیاری از آنها اولین راهکار پیشفرض برای طراحی هستند، به ویژه زمانی که کارفرما و یا معمار ایده خاصی برای نما ندارند. این بناها عموما متناسب با بناهای مجاور خود نبوده و بعلاوه مبلمان کردن و استفاده از آثار هنری در چنین بناهایی سخت است.”

“جعبه های ساده شیشه ای” دیگر خواهانی ندارند.

در طول دو دهه گذشته آسمانخراش های نیویورک به واسطه استفاده از شیشه های آبی برای نما، همگی ظاهر مشابه داشته و زیبایی یکسانی را به نمایش گذاشته اند. تقریبا همه برج های پیرامون مرکز تجارت جهانی، میدان Times و اراضی Hudson بعلاوه خیلی قسمت های دیگر شهر نیویورک، در میان پانل های بدون بافت شیشه ای محصور شده اند که تمام فضای اطراف را در خود رفلکت داده و اجازه ورود بدون کنترل نور را به داخل می دهند.

اما برخی از طرح های پیشنهادی اخیر در منهتن و بروکلین به دنبال دوری از شفافیت محض بوده و به دنبال متریال هایی مانند فلز، بتن و حتی متریال های ماسونری می باشند، که دلیل استفاده از آنها باز می گردد به دوران طلایی طراحی آسمانخراش در نیویورک در طول قرن بیستم.

John Cetra، که شرکت او CetraRuddy، مشغول ساخت بلندترین آسمانخراش مسکونی منطقه Lower Manhattan است، معتقد است که دوران انتخاب شیشه به عنوان گزینه اصلی برای نمای آسمانخراش، دارد به پایان می رسد. او می گوید: “جعبه های شیشه ای ساده هرگز نمی توانند رویکرد برگشت پذیری برای آسمانخراش ها باشند. نماهای شیشه ای بسیار وابسته به بستر هستند، به جای آنکه آگاهانه از میان بستری که در آن قرار دارند، برخیزند. این رویکرد امروز در حال تغییر است و رویکرد معاصر این است که بناها می توانند و باید بتوانند نسبت به محیط زیست و بستر اطراف خود پاسخگو باشند.”

ساختمان های بلند قدیمی نیویورک طرح های نوین را تحت تاثیر قرار می دهد.

برج بسیار بلند CetraRuddy در خیابان 45 Broad با مشبک کاری های دکوراتیوی از جنس برنز پوشیده خواهد شد که قصد دارد ارجاعی باشد به معماری آرت دکو اطراف این بنا. Cetra در ادامه صحبت هایش با Dezeen می گوید: ” اثرات استفاده از طراحی های فلت و تخت و فاقد بافت می تواند خیلی مخرب باشد. مثل تفاوت بین ساختمانی که پر از سرزندگی و شادابی است و بنایی که ایستا است.”

شرکت های متعدد دیگری نیز در حال الهام گیری از میراث غنی معماری نیویورک برای طرح های خود می باشند، از برج های آرت دکو که بین سال های 1920 تا 1940 ساخته شدند مانند ساختمان امپایراستیت یا ساختمان کرایسلر تا طرح های پست مدرن مانند برج AT&T فیلیپ جانسون.

شرکت معماری آمریکایی DDG برای یک برج چندمنظوره در منطقه آپرایست ساید طرحی ارائه کرده است که از 594443 قطعه آجر به رنگ پرده های مختلف خاکستری تشکیل می شود و منبع الهام آن، معماری متعلق به پیش از دوران جنگ در بناهای اطراف می باشد.

پیتر گاتری از شرکای این شرکت در مصاحبه با Dezeen می گوید: “آجرچینی دستی نشان از نوعی صنایع دستی دارد که بی زمان بوده و تا ابد باقی خواهد ماند. شیشه متریال زیبایی برای ساختمان هاست و می تواند به عنوان مکمل برای ایجاد تاثیرات بصری زیبا به کار رود، اما مهارت دست و همینطور صلبیت یک بنای آجری که جزئیات دقیق و تمیزی دارد، همواره مورد استقبال قرار خواهد گرفت.”

بتن نیز جایگاه خود را به عنوان جایگزینی متداول برای شیشه تثبیت کرده است. همانطور که در اثر معمار بریتانیایی، دیوید آدجای و در یک برج بتنی از استودیو آمریکایی Gang که به تازگی در بروکلین رونمایی شده، نیز استفاده از بتن در نما به چشم می خورد.

وستون واکر از استودیو Gang در مصاحبه با Dezeen می گوید: “این از علائق ماست که بین درون بنا و بیرون آن ارتباط ایجاد کنیم، تا یک کاراکتر معماری خلق کنیم که هم در درون و هم در برون بنا وجود داشته و به کل پروژه حس مکان می دهد.”

استفاده از متریال های صلب در نما به لحاظ زیست محیطی شرایط بهتری ایجاد می کند.

واکر که پروژه ساختمان 11 Hoyt را راهبری می کند توضیح می دهد که:  “این گذر از شیشه و بازگشت به متریال های دیگر به دلیل آن است که شرکت های معماری دنبال راهکارهای مناسب تر در ارتباط با محیط زیست هستند. متریال ها هر چه سخت تر باشند ایزولاسیون بهتری نسبت به شیشه خواهند داشت که عملکرد بنا به لحاظ مصرف انرژی را بهبود می بخشد. این چیزی است که جامعه طراحان از آن استقبال می کند و شرکت ما به این موضوع به عنوان منبع الهامی قوی برای طراحی نما نگاه می کند.”

با توجه به صحبت ها واکر این فقط یک شروع است چرا که تغییرات در قوانین و مقررات ساخت بناها، گزینه های قابل انتخاب برای طراحان در آینده را محدودتر خواهد کرد.

او می گوید: “مسئله محیط زیست موضوعی است که بیش از پیش به آن در مقررات ساختمانی اهمیت داده می شود. در آینده شما به همین دلیل شاهد حرکت بناها به سمت استفاده از متریال های صلب تر خواهید بود.”

در ادامه مطلب آسمانخراش هایی از نیویورک را خواهید دید که نمای تمام شیشه را کنار گذاشته و به دنبال راه حلی جایگزین برای طراحی نما بوده اند:

آسمانخراش شماره 180 خیابان 88 شرقی طراحی شرکت DDG

در کنار هزاران آجر خاکستری رنگ که به صورت افقی در نمای این آسمانخراش طراحی DDG کار شده اند، از بتن نیز در ساخت پترن این برج 50 طبقه استفاده شده است.

سایر جزئیات دکوراتیو مانند بالکن های طاق دار و فریم های برنجی نیز متاثر از زیبایی سبک آرت دکو بوده که در بناهای اطراف این بنا در منطقه کارنگی هیل به چشم می خورد.

برج 11 Hoyt طراحی استودیو Gang

استودیو Gang از پانل های بتن پیش ساخته برای نمای آسمانخراش 11 Hoyt استفاده کرده است و یک حجم منحنی شکل را ایجاد کرده که با بیرون زدگی هایی که دارد مساحت فضای داخل را نیز افزایش داده است.

وستون واکر در مصاحبه با Dezeen می گوید: “این نما بیشتر شبیه مامنی در انتهای خانه شما به نظر می رسد تا اینکه شبیه به یک دیوار برشی از شیشه  باشد.”

آسمانخراش شماره 130 William طراحی دیوید آدجای

بتن بافت دار که با دست قالب گیری شده و بافتی خشن و زبر دارد نمای این آسمانخراش طراحی دیوید آدجای را پوشانده که قرار است در یکی از اولین خیابان های منهتن ساخته شود.

آدجای در مورد این بنا می گوید: “با توجه به تاریخ غنی این منطقه، ما قصد داشتیم یک بنای دست ساز بسازیم و از بناهای شیشه ای که حس بناهای تجاری را دارند دوری کنیم. به این صورت میراث نیویورک که معماری ماسونری است در طرح ظهور می کند با چهره ای کاملا متفاوت در آسمان منهتن.”

ساختمان Bryant طراحی دیوید چیپرفیلد

نام معمار بریتانیایی، دیوید چیپرفیلد، در میان اولین افرادی است که در جنبش استفاده از متریال های صلب برای نما حضور داشته اند و آسمانخراش بتنی او، Bryant در سال 2015 رونمایی شده است.

این برج با یک نمای شبکه بندی شده از پانل های ترازو بتنی پیش ساخته، پوشش یافته که با مرمر و تراشه هایی از ماسه سنگ روی این پانل ها، بافت ایجاد شده است. این بنا در پایان سال جاری تکمیل خواهد شد.

برج های مسی آمریکایی طراحی SHoP

شرکت SHoP یکی از شرکت هایی است که در حال تجربه فلز به عنوان متریال نما بوده و بخش اعظم نمای این دو برج را با مس پوشانده است که این متریال در مجاورت آب و هوا طرحی پتینه مانند پیدا خواهد کرد.

Greg Pasquarelli از شرکت SHoP می گوید:”ما از مس زنده برای این نما استفاده کردیم که در طول سال ها رنگ سبزی پیدا خواهد کرد و این چنین به نظر می آید که زیبا خواهد شد.”

آسمانخراش خیابان 45 Broad طراحی CetraRuddy

خطوط نازگ برنزی کشیده شده روی شیشه، خطوط لبه نمای این آسمانخراش مسکونی در منطقه Lower Manhattan را شاخص کرده است. شریک تجاری این شرکتف جان کترا، می گوید: “خلق فرم های سینوسی و ترکیب شیشه و فلز به معنای آن است که وقتی خورشید در طول روز، با حرکت خود نمای این بنا را گرم می کند، در هر لحظه ظاهری متفاوت به این نما می دهد.”

آپارتمان 550 Clinton طراحی شده توسط Morris Adjmi Architects

از ریزدانه های رنگی برای پانل های بتنی نمای این برج مسکونی در منطقه کلینتون هیل بروکلین استفاده شده است تا رنگی قرمز به این نما داده شود و اینگونه متناسب با سنگ های قهوه ای و نمای ماسه سنگی بناهای مجاور باشد.

این بنا که توسط شرکت نیویورکی  Morris Adjmi Architects طراحی شده است، یک برج بتنی 29 طبقه می باشد که بدنه آن در طبقات بالاتر عریض تر است و اینگونه دید به کلیسای مجاور را حفظ کرده است.

شرکت معماری شیپ

منبع: dezeen.com