معماری و طراحی دانشکده معماری میامی

دی ۲۱, ۱۳۹۷126

با توسعه همکاری طولانی‌مدت شرکت معماری Arquitectonica و دانشکده معماری میامی (Bernardo Fort-Brescia، Laurinda Spear و فرزند آن‌ها Raymond Fort همگی در دانشکده این دانشگاه خدمت کرده‌اند)، استودیوی طراحی Thomas P. Murphy تعهد شرکت را در قبال دانشگاه و شهر زادگاه خود از طریق طراحی یک لابراتوار منحصربه‌فرد و فضای همکاری برای نسل بعدی معماران، مستحکم نمود. ساختمان یک استودیو دارای گواهی LEED به مساحت 1800 مترمربع، فضایی را به وجود می‌آورد که از آموزش پشتیبانی کرده و موجب پیشرفت در این زمینه می‌شود. ساختار نمایان شیشه و بتن به عنوان ابزاری آموزنده به کار می‌آیند که برخی از اصول اساسی مدرن معماری، ساخت‌وساز و پایداری را نشان می‌دهند.

این ساختمان که در مرکز یک تقاطع قرار گرفته است، یک میدان و مسیرهای کناری آن را به گونه‌ای ایجاد می‌کند که محوطه دانشگاه را به خط متروی میامی متصل می‌کند. این ساختمان در اصل یک انبار بزرگ و منفرد است که سقف طاقی آن به ارتفاع 5.5 متر بالاتر از زمین به حالت آویزان توسط ستون‌های فولادی باریک و چند دیوار ثابت، نگه داشته شده است. سازه‌ی این سقف یک حس باز بودن ارائه می‌کند و اجازه می‌دهد تا نور طبیعی به داخل ساختمان نفوذ کند. یک دیوار بتنی منحنی در ورودی اصلی عمومی قرار دارد و مرکز معماری Jorge M. Perez که توسط Leon Krier طراحی شده است، قلب دانشکده معماری را شکل می‌دهد. این دیوار جنوبی کنار می‌رود تا هماهنگ با رواق طاق دار و سالن کنفرانس هشت ضلعی در ساختمان Krier باشد.

این انحنا که به عنوان یک نماد خوشامدگویی عمل می‌کند، دانشجویان را به خود دعوت کرده، درحالی‌که پلان مستقیم‌الخط ساختمان را ملایم می‌‌کند.

سقف این ساختمان که به صورت یک پوسته نازک بتنی است، لحظه‌ای از یک درام بسیار دیدنی است. این دال بتنی، اندکی پیچ و تاب دارد و به نظر در گرمای شهر میامی در حال ذوب شدن است و قوسی ملایم را به وجود می‌آورد که به نیمرخ سازه، پیچیدگی می‌افزاید. این سقف خمیده در کنار سایه‌افکنی مؤثر بر وجوه شیشه‌ای شرقی و غربی ساختمان، انحراف اولیه در طراحی را نیز برقرار می‌سازد. قوس سقف با انحنای موجود در ورودی تعامل داشته و پلاستیسیته بتن را به معرض نمایش قرار می‌دهد. این دو ژست، یک جعبه‌ی ساده را به یک تجلی معماری تبدیل کرده و اصول اساسی مدرنیسم را در یک طراحی مترقی ترکیب می‌کنند که برای نسل بعدی معماران، تأثیرگذار خواهد بود.

طراحی، جهت‌گیری و المان‌های استراتژیک در این ساختمان، حرکات خورشید را بیان کرده و یک محیط کاری پایدار حتی در گرم‌ترین ماه‌های سال را تضمین می‌کنند. سقف بتنی به سمت جنوبی‌ترین بخش ساختمان منحرف می‌شود تا بر فضای داخلی سایه بیاندازد. این ساختمان می‌تواند در طول روز بدون استفاده از هرگونه نور مصنوعی کار کند، به‌طوری‌که دارای اولین مورد استفاده شده از پانل‌های شیشه‌ای مقاوم در برابر طوفان به ارتفاع 5.5 متر است. پنجره‌های عملکردی، عایق بهتری را فراهم می‌کنند و وابستگی بر سیستم تهویه هوا را در طول تابستان از بین می‌برند.

استودیوها قلب هر دانشگاه معماری و آهنربایی قوی برای دانشجویان آینده‌نگر به شمار می‌روند. طراحی فضاهای این استودیو که به طور کامل با امکانات ساخت دیجیتال، فضاهای نمایشگاهی و اتاق‌های زیاد برای عملکردهای اجتماعی و عمومی پر شده است، تمامی جنبه‌های آموزشی قرن بیست و یکم را به یک وجود کلی متقاعدکننده ترکیب کرده و آن‌ها را در یک پاکت فریبنده‌ی ساده‌ای از بتن نازک بسته‌بندی می‌کند. پلان باز در فضای استودیو مبتنی بر اتاقک کارگاهی به مساحت 2.5 مترمربع است که می‌تواند انواع پیکربندی‌های میزها را در محدوده 90 الی 130 کارگاه، تطبیق دهد. ورودی اصلی به یک لابی خصوصی ختم می‌شود و همانند یک فضای شبیه صحن کلیسا است که در طول استودیو امتداد می‌یابد. دیوارهای شرقی و غربی مربوط به حجم مرکزی برای دانشجویان، پوشیده از احساس هستند تا کارهای خود را بر روی آن نصب کنند و دارای تابلوهای متحرک برای انتقادهای غیررسمی و نمایش است. استودیوهای موجود در قسمت جنوبی از راهروهای گردشی با هدف دروس ساخت طرح در نظر گرفته شده‌اند و دارای دسترسی مستقیم به فضای کاری بیرون هستند. مکعب‌های پراکنده از جنس‌های مختلف، استفاده‌های متفاوت در فضاهای استودیوی باز را نشان می‌دهند: پرده‌ها برای فضاهای هیئت ژوری، شیشه‌ها و پانل‌ها برای فضاهای سمینار و جلسات، بتن برای آزمایشگاه ساخت. دو پاویون ایستاده‌ی آزاد به عنوان دفاتر استاد دانشکده و استاد مدعو عمل می‌کنند که می‌توانند هر ساله توسط دانشجویان بازطراحی شده و دوباره ساخته شوند که خلاقیت و همکاری را به وجود می‌آورد.